Hoe maak je geweldige video voor je online cursus?

Je video voor je online cursus kan zoveel beter!

Vandaag in deze blogpost wil ik graag eens samen met je kijken naar de mogelijkheden die je hebt met het maken van video lessen. Ik heb pas weer een leuke DaVinci Resolve cursus achter de rug en ik vind het altijd prachtig te zien hoe cursisten hoeveel talent en creativiteit ze eigenlijk tonen (en hoe hun cursus video’s er beter uit gaan zien), wanneer ze ontdekken wat er eigenlijk mogelijk is.

Monteren vs. Editen

In het Nederlands zeggen we, dat we video of film ‘monteren’. En in dat éne woord ligt eigenlijk het hele probleem al besloten. Want bij ‘monteren’ denk ik vooral aan het in elkaar zetten van IKEA kastjes. En dat is nauwelijks een creatieve activiteit te noemen.

In het Engels wordt er een andere term voor gebruikt. ‘Editing’. En ‘Editing’ is het werk wat een editor, een redacteur doet. En hoewel een film of video editor heel wat meer creativiteit aan de dag moet leggen, dan een ‘book editor’, is het werk van een redacteur in de boekenbranche ook zeker heel creatief.

Zelf heb ik in het verleden als auteur enkele korte verhalen geplaatst gehad in enkele tijdschriften en ik stond altijd verbaasd hoeveel beter mijn verhalen waren, wanneer een professionele redacteur hier zijn of haar opbouwende kritiek op had gegeven.

In de professionele videobranche doet een editor echter meer. Er wordt wel eens gezegd, dat bij het maken van een film een verhaal driemaal wordt verteld.

Eerst heb je het script, waarin de gebeurtenissen worden vastgelegd.

Daarna de ‘productie’ (de werkelijk geschoten video/film), waarin de gebeurtenissen worden verbeeld.

En tenslotte heb je de ‘edit’, waarin emotie aan de gebeurtenissen wordt toegevoegd.

Wilko in COVID tijd

Tijdens de COVID lockdown ben ik mij dieper gaan interesseren voor het editen van videos. Omdat het niet het moment was om zelf interessante opnamen te maken, ging ik al snel op zoek naar een mogelijkheid om ‘raw footage’ of ‘dailies’ te krijgen om zelf iets mee te doen.

Voor degenen die de termen niet kennen, ‘raw footage’ is video direct uit de camera, en ‘dailies’ is een term die afkomstig is uit de Hollywood wereld. Het is de ‘raw footage’ die gemaakt is naar aanleiding van een script en alvast ‘beoordeeld’ door de regiseur.

Nu blijkt dat heel moeilijk te vinden te zijn. Tenminste, wanneer je ook nog op zoek bent naar kwaliteit. Tot ik uiteindelijk uitkwam bij de site ‘EditStock’. Een site met de ‘raw footage’ van prijswinnende documentaires, reclamespotjes, korte films en muziek video’s.

Kortom, voor elck wat wils, maar zelf interesseerde ik mij vooral in de footage voor documentaires. Heel eenvoudig, omdat je daar net zo creatief mee kan zijn als je zelf wilt. Een korte film wordt vooral bepaald door het script, een reclamespotje door de uiteindelijke boodschap en een muziek video door -het mag je niet verbazen- de muziek.

Maar het ruwe materiaal van een documentaire geeft je eigenlijk onbeperkte vrijheid. Je krijgt het levensverhaal van (verschillende) mensen in een bepaalde context, maar het is aan jou, die punten uit te lichten, die je zelf belangrijk vindt en hun verhaal opnieuw te vertellen.

Want de gemiddelde documentaire heeft tientallen uren aan bronmateriaal. En een documentaire van meer dan een uur lengte begint al snel te vervelen, dus je moet hoe dan ook ‘inkorten’. En dat doe je natuurlijk niet door content weg te halen, maar de content, die het eigenlijke verhaal vertelt te selecteren, en hierbij de passende overige content bij te zoeken.

En dat is precies het verschil tussen ‘Monteren’ en ‘Editen’. Bij ‘Monteren’ volg je een vast recept, en snijdt alles weg wat niet past in dat recept. Wanneer je Edit, heb je een boodschap. En voeg je materiaal toe, om die boodschap duidelijk te maken.

Da’s allemaal mooi Wilko, maar ik maak een cursus. Geen documentaire!

De video voor jouw online cursus is natuurlijk geen documentaire. Maar wanneer je jouw boodschap, jouw les aan je cursist duidelijker wilt maken, dan kan het een goed idee zijn om even ‘af te stappen’ van die ’talking head’ video’s en te kijken naar mogelijkheden om jouw video, jouw boodschap te verrijken.

En voor dit voorbeeld gebruik ik graag -opnieuw- een documentaire. Ditmaal niet van EditStock, maar de video die ik zelf kreeg voor een examen in een certificatie programma.

De opdracht was om uit meer dan drie uur ‘footage’, een korte trailer tussen 50 en 60 seconden te maken voor een video documentaire over een t-shirt bedrijf in New Mexico.

Om duidelijk te zijn, ik moest geen documentaire maken, maar een trailer voor een documentaire.

Over het bedrijf waar dit om gaat, valt heel veel te vertellen. De oprichter is een maatschappelijk verantwoordelijke ondernemer, die shirts maakt die gebaseerd zijn op de natuur rondom hem. Voor ieder verkocht shirt, gaat er een maaltijdpakket naar een school (in de VS zijn er nog veel kinderen voor gezonde voeding afhankelijk voor de lunch pakketten die zij op school krijgen).

Ik had graag dit verhaal over de maaltijdpakketten naar scholen verteld, maar er was geen materiaal om dit te ondersteunen. Dus ik koos voor de tweede verhaallijn. De bron van zijn inspiratie. De samenleving waar hij deel van uitmaakte.

Zijn verhaal vertelt hij hier.

Een mooi verhaal. Maar laten we er eerlijk over zijn. Het is wat saai. Het roept geen emoties op, en het is behoorlijk abstract. Want waar heeft hij het in vredesnaam over? Omdat wij niet in New Mexico wonen, en de meesten van ons (inclusief ikzelf) daar nooit geweest zijn… behoorlijk nietszeggend.

Gelukkig was mijn opdracht voor het examen, om hier iets ‘veelzeggends’ van te maken.

En ik denk dat ik hier met het onderstaande miniproject toch redelijk in ben geslaagd.

De totale video duurt 54 seconden. De kortste die ik in mijn leven heb ge-edit. Maar zelf ben ik best trots op de boodschap die ik in 54 seconden kon delen.

In beide videos wordt hetzelfde verhaal verteld. Toch is de tweede video visueel een stuk meer aantrekkelijk. Om te zien waarom, moet je eigenlijk de eerste video nog eens afspelen.

Jump cuts, en hoe die te voorkomen.

Het verhaal zoals getoond, is niet het hele verhaal wat is verteld. Er is tekst weggelaten. Soms omdat het compleet overbodig was, soms omdat de tekst op zich wel belangrijk was, maar niet ondersteunend voor de werkelijke boodschap van de video.

En omdat Chris, de persoon op de video, niet onbeweeglijk stil bleef zitten, zie je hem een paar keer ‘verspringen’. Dat is visueel onaantrekkelijk. Nu kan je jump cuts op een aantal manieren voorkomen.

Meerdere camera’s

Een heel eenvoudige manier is door op zo’n moment de spreker vanuit een andere hoek te laten zien. Omdat je op het moment van de overgang in geluid de spreker ook vanuit een heel andere hoek laat zien, wordt deze verandering als natuurlijk ervaren.

Dat vereist echter wel, dat je de video met twee camera’s opneemt. Iets wat niet altijd tot de mogelijkheden behoort. Niet iedereen heeft meerdere videorecorders.

‘In- of uitzoomen’

Een tweede mogelijkheid is op het moment dat je een ‘jump’ hebt, je eigen ‘standpunt’ maken, door het beeld in te zoomen, of uit te zoomen. Natuurlijk niet door een ‘zoombeweging’, maar in één stap. Als de spreker bijvoorbeeld tot zijn middel in beeld is, zorg je ervoor, dat in de volgende cut alleen zijn schouders en gezicht in beeld zijn.

Het nadeel hiervan is echter, dat ‘inzoomen’ ook scherpteverlies betekent. Je zal je video dus in een hogere resolutie op moeten nemen, dan waarin hij wordt afgespeeld.

We roepen de hulp in van AI

Wanneer het in principe niet om al te grote verspringingen gaat, dan is het in moderne video editing programma’s heel goed mogelijk om deze jump cuts ‘weg te moffelen’, door er zelf wat frames (videobeeldjes) ‘bij te verzinnen’.

Slimme AI algoritmes kijken naar het laatste frames voor de cut en het eerste frames na de cut en proberen de ‘afstand’ op te vullen, door frames te ‘verzinnen’ die die overgang meer vloeiend had kunnen laten verlopen.

Betreft het werkelijk een kleine verschuiving van het beeld, dan geven zowel DaVinci Resolve als Adobe Premiere Pro een zeer overtuigende overgang. Wordt de afstand wat groter, dan wordt het heel onnatuurlijk. Het hoofd lijkt ineens wat ‘vloeibaar’ te worden en van de ene positie naar de andere positie te ‘stromen’.

Een ‘cutaway’ of ‘B-roll’

De vierde manier zie je in de tweede video. In plaats van krampachtig te proberen de jump cuts te verdoezelen, kan je ook ervoor zorgen, dat deze helemaal niet te zien zijn, omdat op dat moment de aandacht op iets anders gevestigd wordt.

Het verhaal in de eerste video is nogal abstract. Er wordt gesproken over designs, over een prachtige natuur en over een winkel en een community. Maar je hebt geen idee, waar hij het eigenlijk over heeft.

De tweede video leeft meer. Op het moment, dat hij vertelt over het outdoor leven, zie je letterlijk hoe mensen door de natuur lopen. Je krijgt een heel goede indruk met betrekking tot de redenen, waarom de natuur in New Mexico eigenlijk zo inspirerend is voor zijn designs.

Zijn verhaal wordt met beelden ondersteund. En omdat de ‘jump cuts’ verborgen worden door die B-roll, hoef je je geen zorgen te maken over de plotselinge overgangen.

De dodelijke saaiheid van het ’talking head’

Sinds 2012 help ik mensen met het opzetten van hun online leeromgeving en het ontwikkelen van hun cursussen.

In ik denk zo’n 70% van die cursussen bestaat een deel van die cursus, of zelfs de hele cursus, uit ’talking head’ materiaal.

De verschillende stijlen van leren

En in principe is er niets mis met ’talking heads’. Als cursist wil je jouw docent in ieder geval even zien. Maar de hele tijd tegen een talking head aankijken wordt ook saai.

Wanneer we kijken naar de leer-stijl van mensen, dan hebben we te maken met vier leerstijlen, die ik even met de Engelse termen aan wil duiden.

• Visual
• Auditory
• Kinesthetic
• Reading/Writing

De overgrote groep van hen wordt gevormd door de mensen die of ‘Visual learners’ of ‘Auditory learners’ zijn. Samen beslaan zij 95% van het geheel (Visual 65%, Auditory 30%). [bron].

De ‘Kinesthetic learner’ leert liever in de praktijk. Door het te doen. De ‘Reading/Writing learner’ pakt liever een boek, of leest een tekst cursus. Deze beide groepen behoren dus niet tot de doelgroep van jouw videocursus. We beperken ons dus tot de eerste twee. Want dat zijn de mensen, die jouw videocursus willen volgen.

Om het allemaal nog interessanter te maken, kan je ‘learner types’ ook nog indelen in twee andere groepen. De mensen die maar op één manier leren (‘Unimodal’), en de mensen die eigenlijk tot meerdere ‘leerstijlen’ behoren (‘Multimodal’). 63,9%, van de mensen leert op meerdere manieren. Wat hierbij opvalt, is dat de ‘praktijk lerenden’ (Kinesthetic learners) sterk vertegenwoordigd zijn in de Unimodal groep.

Wat zegt ons dit over de Visueel lerenden?

Wat we uit bovenstaande gegevens kunnen concluderen, is dat mensen die ‘Visual Learners’ zijn eigenlijk de belangrijkste doelgroep zijn voor onze videocursussen. Dat zal je weinig verbazen, want dat is per slot van rekening de reden, waarom je een video cursus aan wilt bieden, nietwaar?

Wat je ook kan concluderen is dat met name de ‘visual learners’ vaak een tweede, derde of vierde manier van leren hebben. Want in de toch al kleine groep van ‘unimodal learners’ zijn ze slechts met een zeer klein percentage vertegenwoordigd. De gemiddelde ‘visual learner’ is ook een ‘multimodal learner’. Hij of zij leert op verschillende wijzen.

Kortom, de ideale doelgroep voor jouw online videocursus, nietwaar?

Over visueel lerenden en sprekende hoofden…

Maar laten we nu eens kijken, tot wie zo’n talking head video nu werkelijk spreekt. Jij bent in beeld. Maar is dat informatie? Valt er iets te leren, doordat jij in beeld bent?

Gelukkig wel. Maar dat is alleen, omdat je begint te praten. Jij richt je met jouw video dus hoofdzakelijk op de ‘auditory learner’. Alleen het geluid op jouw video heeft een daadwerkelijk educatieve waarde het beeld niet!

Kortom, je slaat de bal totaal mis.

Jouw video mist the visuele informatie

Visuele informatie toevoegen aan een talking head video

Er zijn verschillende manieren om visuele informatie toe te voegen aan een talking head video. Eén manier is door niet gewoon in de camera te staan praten, maar ook daadwerkelijk iets te doen. Demonstreer dingen, terwijl je het bijbehorende verhaal vertelt.

Die demonstraties hoeven niet ‘live’ te zijn, deze kunnen eerder, of later, zijn opgenomen. Een aardig voorbeeld is een klant/cursist van mij die een online yoga cursus aanbiedt. Een heel alledaags probleem bij het opnemen van iemand in beweging is de afstand tot de microfoon. Ga je verder bij de microfoon weg, dan klinkt het geluid zachter.

Een tweede probleem is dat, zelfs bij een yoga beoefenaar die haar ademhaling in hoge mate onder controle heeft, we bij fysieke inspanning ‘anders’, moeizamer gaan praten.

Dat komt een yoga cursus natuurlijk niet ten goede. En er zijn talloze andere soorten cursussen, waarbij dit ook van toepassing is.

Maar wat let je, om eerst de oefeningen op te nemen, en daarna deze van commentaar te voorzien? En door het beeld tussen jou als beoefenaar en jou als commentator te wisselen, houd je het beeld nog interessant ook.

Wat ook jouw ‘ding’ is, het is altijd goed om naast de ’talking head’ video ook materiaal voor een zogenaamde ‘b-roll’ te schieten. Materiaal wat je kan gebruiken om niet alleen die ‘jump cuts’ onzichtbaar te maken, maar vooral ook, om jouw cursus interessanter te maken voor de ‘visual learners’ onder jouw cursisten. Dus in feite: De meerderheid van je cursisten.

Is het voor jou lastig om ‘b-roll video’ te schieten, dan kan je je altijd nog wenden tot stock video. Kijk bijvoorbeeld eens naar deze blogpost, waarin de hele video uit stock video bestaat.

Je hoeft overigens voor b-roll niet per se stockvideo te gebruiken. Wist je dat je in iedere video editor ook foto’s kan gebruiken als ‘video’?

Werken met meerdere camera’s

Wanneer je naar een bioscoop film kijkt, dan zie je dat heel regelmatig het camerastandpunt zich verplaatst. Je vraagt je misschien af hoeveel camera’s er gebruikt zijn. Maar wist je dat het aantal camera’s best meevalt? Wanneer je op de aftiteling gaat letten, dan merk je dat voor veel films slechts twee camera’s zijn gebruikt. Het idee van ‘veel camerastandpunten’ komt vooral omdat dezelfde scene vaak meerdere malen wordt gespeeld, en iedere keer vanuit andere standpunten worden opgenomen.

Een aardig voorbeeld hoe het kan lijken alsof er een oneindig aantal camera’s is, is ‘Too Fast To Close van de Lexingtons‘. Dit is één van de populaire projecten van EditStock. De werkelijkheid is hier echter, dat deze hele clip met slechts één camera is opgenomen. Dezelfde scene werd echter een groot aantal malen opnieuw vastgelegd met de camera op een verschillende positie.

Je kan dus heel interessante visuele effecten krijgen met slechts één camera, maar in sommige situaties is het goed om toch ook een tweede camera te hebben.

Kooklessen

Stel, je geeft een kookcursus. En je wilt jouw cursisten leren, hoe ze echte Franse uiensoep kunnen maken. Wanneer je dit iedere keer vanuit een ander standpunt wilt laten zien door het meerdere malen op te nemen, dan heb je aan het einde van de opnamen genoeg uiensoep om een weeshuis mee te voeden.

In zo’n geval wil je eigenlijk meerdere camerastandpunten gelijktijdig opnemen. Ofwel, je hebt meerdere camera’s nodig.

Idealiter heb je meerdere exemplaren van hetzelfde merk en model camera. In de werkelijkheid zal dat niet snel het geval zijn. ‘Meerdere camera’s’ kan soms al een uitdaging zijn.

Maar laten we ervan uitgaan, dat het je gelukt is. En je hebt één stationaire camera, die de hele keuken laat zien, één camera die door iemand bediend wordt en nog een vaste camera die eerst boven de snijdtafel en later boven de pannen laat zien, hoe het eten wordt klaargemaakt.

Kortom, het koken kan vanuit alle hoeken worden getoond.

Na het opnemen van die video heb je echter een probleem. Hoe kan je dit alles synchroniseren? Want wanneer je het geluid van slechts één camera gebruikt -wel aan te bevelen- dan loop je een kans, dat het straks allemaal net niet lipsynchroon is. En dat is storend.

De professionele oplossing is camera’s te gebruiken die door een speciaal synchronisatiesignaal (de Time Code Sync) helemaal op elkaar zijn afgestemd. Maar dit soort camera’s zijn kostbaar. En jij hebt hier te maken met de vakantie-handycam camera’s van jou, je ome Piet en de buurman, die zo aardig waren hun camera’s aan jou te lenen.

Die hebben dat soort faciliteiten niet.

Gelukkig hebben tegenwoordig de meeste video editing applicaties de mogelijkheid om video te synchroniseren op basis van geluid. Hebben alle camera’s geluid, dan zal de synchronisatie plaats vinden op basis van het geluidsspoor. En zo wordt het eigenlijk een peulenschil om er voor te zorgen, dat tijdens het editen geen rare dingen gebeuren tussen de synchronisatie tussen het geluid en het beeld. Dus geen situaties waar je de eerste vijf seconden een buikspreker lijkt, en de laatste vijf seconden zonder geluid met je mond blijft bewegen.

Dus geen talking heads meer?

Once in a lifetime zal je toch toe moeten geven, dat jouw talking head video’s eigenlijk wel saai zijn. Je wilt meer en je wilt jouw cursusvideo een professionelere look geven. En nu denk je misschien, dat dit heel moeilijk moet zijn, maar wanneer jij de DaVinci Resolve of de ‘van Pre tot Post‘ training van WordXPression volgt, ben jij in staat om een saaie ’talking head’ video om te toveren tot een inspirerende cursus.

En wanneer je het niet vanuit een esthetische overweging wilt doen, bedenk dan, dat de koper van je video ook een tweede en derde cursus zal moeten kopen. En dat de meerderheid van de ‘learners’ toch echt ‘visual learners’ zijn. De kans dat anderen jouw vervolgcursussen kopen, is sterk afhankelijk van hun leerervaring met betrekking tot de eerste cursus.